27 - YAŞAMIN UCUNA YOLCULUK - TEZER ÖZLÜ

 

BASKI:      Nisan 2013

             19. BASKI
YAYINEVİ:  Yapı Kredi Yayınları

             125 Sayfa

Svevo, Pavese ve Kafka’nın izlerinden giderek yaptığı yolculuğu anlattığı kitabı; karşısında birisi varmış ve ona anlatıyormuş gibi bir dille yazmış. Yolculuğuyla beraber gittiği şehirleri de ayrıntılı anlatıyor. Arka kapakta yazan “Türk edebiyatının gamlı prensesi” deyimine uygun düşen bir anlatımı ve psikolojisi var. Ara ara tekrara düşse de güzel bir şekilde ilerliyor sıkmıyor. Birçok güzel tespitleri var.

Zaman zaman kendimi tüm insanlıktan daha güçlü duyuyorum, ama kendimi aynı anda çıplaklıklarından sıyrılmaya çalışan ağaçlar kadar da bırakılmış duyuyorum.     Sayfa 9

Her sevginin başlangıcı ve süreci, o sevginin bitişinin getireceği boşluk ve yalnızlık ile dolu.     Sayfa 11

İnsan sevgisi zaman zaman yalnızlığımızın boyutlarını aştı, zaman zaman da insanlar birbaşınalığımızdan daha derin, daha dayanılmaz boyutlara iteledi.     Sayfa 23

Çocukluğumda yeryüzünün sonsuzluğunu algılayabiliyordum, ama yaşlı kadınların yalnızlığını değil.     Sayfa 24

Kendinden, birlikte yaşamanın bu denli güç olduğu kendinden kaçacaksın.     Sayfa 34

Bütün günlerini içerek geçiren, gene de çalışabilen insanları hep kıskanırım. Belli bir sarhoşluk içinde yeryüzüne dayanmak daha kolay.     Sayfa 36

Dünya nasıl olması gerekiyorsa, öyle. Kendi kendini kurtaramayanı hiç kimse kurtaramaz.     Sayfa 49

Sen günlere bir şeyler getirmedikçe, günler sana hiçbir şey getirmiyor.     Sayfa 51

Kader diye birşey yoktur, yalnız sınırlar vardır. En kötü yazgı, sınırları sabırla karşılamaktır. Karşı çıkmak gerekir.     Sayfa 52

Oysa insan, hem yaşamı, bize sunulan bu en yüce olguyu, hem de yaşam sonunda sonsuzluğa varmayı hak etmek zorunda. Yaşam, bu gelişmeye tüm kapılarını açan bir olgu. Gelişigüzel geçilip gidilecek bir varoluş değil insan varoluşu. Biçimlendirilecek, değiştirilecek, sınırsızlaştırılacak bir HER ŞEY.     Sayfa 52

Tek günah, insanın kendi yaptığını kavrayamamasıdır.     Sayfa 60

Belki bencillik ediyorum ama, artık bir yerde, ancak benim, kendimin herkesi ve her olguyu nasıl karşıladığım ilgilendiriyor beni. Hiç değilse böyle davranmayı hak ettiğimi sanıyorum.     Sayfa 71

Her an, bu dünyanın her anı ne denli yoğun. Bakmasını bilince.     Sayfa 73

Acılar olmadan yazılabilir mi. Edebiyat, yaşam ve ölümün sınırlarının artık acıları tutamadığı, tutmaya yeterli olmadığı yerde başlamıyor mu.     Sayfa 83