Düşüncelerin Çoğaldığı Zamandır Yalnızlık

Düşüncelerin Çoğaldığı Zamandır Yalnızlık 
Düşüncelerinin çoğaldığı, 
Umutların kaybolmaya yüz tuttuğu 
zamandır yalnızlık. 

Kimi aklına getirsen, 
Kime ihtiyaç duysan.. 
Bir sis perdesi girer araya 
Bir rüzgar eser.. 
Alıp götürür, 
Gözünde bir bir canlandırdıklarını... 
Yere göğe koyamazsın çaresizliğini 
Derdini anlatmak, 
Konuşmak istersin.. 
Kendinden başka kimseleri bulamazsın. 
Zoruna gider yaşamak. 
Oysa insansın. 
Her zaman bir başına kalamazsın. 
Her gece sevdiklerini düşünsen.. 
Boşluklarda anıları uçuşur 
Görüntüleri bir gelir, bir gider.. 
İçin kararır, 
Başına ağrılar saplanır 
Bir tuhaf olursun. 
Özlem bıçakları saplanıp, çıkar 
Beyninin bütün hücrelerine.. 
Onlarca, yüzlerce, belki binlercesine... 
İçinde çığlıklar çoğalır kimi zaman 
Göğüs kafesini yırtarcasına... 
Tutuşup, yanar yüreğin kor ateşlerde. 
Korktuğun da olur elbet. 
Sessizce ağladığın da... 
Düşüncelerinin çoğaldığı, 
Umutların kaybolmaya yüz tuttuğu 
zamandır yalnızlık.. 

Necdet GÖKNİL