BASKI: 1. Baskı
2014
YAYIN EVİ: İletişim Yayınları
350 Sayfa
Kitap elimde çok kaldı ve bu yüzden sıkıldım. Sıkıldığım için de hiç zevk almadım. Şu anda okumasanız da olur derim. Belki de güzeldi :)))
Kararsız kaldım anlayacağınız, öneri konusunda. Konusu da pek ilgimi çekmedi. Çektiğim resimden de ne kadar sıkıldığım belli oluyor sanırım. Yarım yamalak çekmişim ve kitabı arkadaş götürdü yenisini çekme imkanım yok.
Sonlara doğru yazı kitap güzele doğru ivme kazandı. Yani başlarda bana yavan gelen kitabın özellikle sonlarındaki gezi parkı kısmı daha akıcı bir dille yazılmıştı. Kahramanımız Çağlar İYİCE'nin o depresif ve ne olursa olsun hep muhalif olup en doğrusu benim dediğim şeklidir ( tipik ergen davranışları ) dayatmalarından sıyrıldı sonunda.
Kitabın konusu aslında tanıtım bülteninde yazılmış veeee ben de onu kopyalayacağım.
On yedi yaşındaki Çağlar İyice konuşuyor. Kız kardeşi Çiğdem'i, onu meşhur etme ümitlerini, belediye başkanı dayısını, yakın arkadaşı Mikrop Cengiz'i, taşra muhabbetlerini, depresyonun eşiğindeki annesini, eski sevgilisini, hiç unutamadığı dedesini, hatırlarken kahrettiği babasını anlatıyor.
Deliduman, dermansız ve güdük bir ilçeden haykırmaya başlıyor, İstanbul'a uzanıyor. Çocukluğumuzun, hatıralarımızın ve bütün sokaklarımızın üzerinden dangır dungur geçen imar ve para iştahına lanet! Riyakâr dünyaya, Allahsız sermayeye, martılara, küçük bir kızın kalbini kıranlara isyan ediyor. Barikatların arkasında,
soluk soluğa, yapayalnız, erken kaybeden bir delidumanın öfkesini çemkiriyor.
Emrah Serbes, zamanın ruhunu, Gezi'nin isyancılarını, hürriyetleri için öksürenleri, yerinde duramayanları, küfredenleri, ağlamayı unutmak için yumruğunu sıkanları resmediyor.
Deliduman, büyük zamanın ve her zaman kenarda kalanların romanı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder