Kitap öyküden çok şiir gibi yazılmış. Bence şiir kitabı dense daha iyi olurdu. Şiir tadında ve sık sık mola verip, düşünerek okunabilecek dili bazan insanı gerse de okumaya değer bir kitaptı.
Bence ülkemizde kitap yazma cesareti gösterebilen herkes okunmaya değerdir. Sonuçta bizler matbaaya şeytan icadı diyip ülkesine sokmayanların torunlarıyız. Bu gün bile okuryazar ( bunu kitap okuma olarak düşünmek lazım yoksa harfleri tanımayanlar pek yok ) olanlara özellikle hayatı-sistemi
irdeleyen yayınları okuyanlara/yazanlara halk düşmanı olarak bakılıyor. Hatta layık oldukları yerler cezaeviymiş gibi hepsini de tutukladılar kimselerden ses çıkmadı :)))))))))
Bazı öykülerin başlarını beğenmesem de çoğunlukla iyiydi. Toplam on öyküden oluşan kitabın "kriz-yasak bölge" adlı öykülerini çok sevdim. Diğerleri fena değildi, bu ikisini baştan sona severek okudum.
Çoğunlukla yaşadığı coğrafyanın sorunlarını ve devletle ilişkilerini irdeleyerek öykülerini yazmış. Güzel de yazmış klasik "devlet bizi ezdi, üzdü, canımızı çok yaktı" edebiyatı yapmamış. İyi ki de yapmamış, bu şekilde daha okunur olmuş dert yanması. Bazan faklı olmayı başarmak gerekiyor ki kalıcı olabilsin anlatılanlar.
Alıntı yapmayacaktım ama dayanamadım bu olmazsa olmaz dedim.
Duydum, sessizlik de kulaklarla duyulan bir şeymiş . Gördüm, karanlık da görülen bir şeymiş. Durduk. Durunca lal oldu dünya, yanımızdan yöremizden aktı hayatlar. Anladım. Yine de anlatamadım Kâmil'e ama. S.17
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder