SIKINTIDAN PATLIYORUM

Bu aralar çok gergin ve sıkıntılıyım. Daha önceden de vardı sıkıntılarım ama bu

kadar uzun süreceğini düşünmedim. Hafta sonu evimize taşınacağımızı öğrendiğimden beri daha da arttı sıkıntım, resmen tavan yaptı. Hayatımda hiç bu kadar gergin bir taşınma yaşamamıştım. Üstelik kendi evime taşınırken bu kadar sıkıntı yaşadım. Evi aldığımız zaman gördüğümde çok beğenmiştim, boşken görünce içimdeki kendi evim heyecanı uçup gitti ve evimden soğudum. Eşyaları toplamaya gelince elim kolum kalkmaz oldu, havaların da kapalı olması üstüne tuz biber ekti. Kendimi o kadar çaresiz hissediyorum ki yarın öleceksin bir gün ömrün var deseler durumum bundan daha beter olamazdı herhalde. 

Hiçbir şeyden zevk alamıyorum, her zaman yorgun ve uykusuzum. Çevremdeki insanlar da o kadar bencilce davranıyorlar ki ne ses çıkarıyorum ne tepki veriyorum. Son zamanlarda her şeyi daha fazla içime atıp susmaya başladım. Bunun sonunda ne olacak bilmiyorum ama kötü bir şekilde patlayacağım sanırım. Patlasam ne olur ki kendi kendimi yiyip dururum ötesi yok olmaz da.

     İçimdeki yaratıcı ruhun yavaş yavaş öldüğünü ve bir daha canlanamayacağını duyuyor gibiyim. Espri bile yapamıyorum. Kendime oyalanacak yeni bir şeyler bulmam gerekiyor ama aklıma da hiçbir şey gelmiyor. Her şey taşınmanın etrafında kilitlenip kalıyor. Taşınmadan iş yapmaya bile karar veremez oldum bu ne zor bir taşınmaymış. Ey taşınma birkaç gün sonra senden kurtuluyorum git gelmeeeee gözüm görmesin seniiiiiiiii.